Gwizdów i Biedaczów należą do archidiecezji
przemyskiej i położone są przy drodze łączącej
Leżajsk z Łańcutem. Obie wioski liczą łącznie
około 1300 mieszkańców. Aż do 1971 r. nie posiadały
one własnego kościoła parafialnego, a ludność
uczęszczała do parafii rzymskokatolickiej w Żołyni,
Grodzisku Dolnym i Giedlarowej. Wiązało się to z
licznymi niedogodnościami, gdyż odległość do tych
parafii sięgała 6, a nawet 9 km. Placówka
duszpasterska w Gwizdowie została erygowana przez bpa
Ignacego Tokarczuka w lipcu 1971 r. Do jej zorganizowania
został wydelegowany ks. Szymon Nosal, który zamieszkał
w domu jednego z parafian. Początkowo nabożeństwa
odprawiano w małej kapliczce ufundowanej w 1908 r. przez
Marię Krzanik. Od razu jednak rozpoczęły się
przygotowania do budowy większej, prowizorycznej
kaplicy. Usiłowały temu przeszkodzić władze
państwowe odnoszące się wrogo do Kościoła
katolickiego. Milicja, informowana przez donosicieli o
gromadzeniu materiałów budowlanych, podjęła próbę
ich skonfiskowania. W tym celu 3 sierpnia 1971 r.
przybył do Gwizdowa oddział milicji i straży leśnej.
Odważna postawa mieszkańców parafii, zwłaszcza
kobiet, uniemożliwiła jednak wykonanie tego planu.
Przewidując kolejne utrudnienia ks. Nosal zdecydował
wspólnie z parafianami o szybkim rozpoczęciu prac. W
nocy z 7 na 8 sierpnia 1971 r. dobudowano do kapliczki
drewnianą szopę o wymiarach 12 na 16 m. Dach pokryto
dachówką, a ściany obito w miesiąc później deskami.
Budowa ta stała się przykładem i zachętą do
podejmowania podobnych inwestycji w sąsiednich
miejscowościach (Wólka Grodziska, Brzóza Stadnicka).
Mimo trwającego śledztwa i szykan ze
strony milicji, 18 października 1971 r. rozpoczęto
budowę murowanego kościoła. Okazało się to
przedsięwzięciem bardzo trudnym, także ze względu na
podmokłe, piaskowe podłoże. W czasie prac popękały
ściany kapliczki, którą musiano rozebrać. Dodatkowym
problemem był brak materiałów budowlanych, które
nocami przywożono do Gwizdowa. Solidarna postawa
mieszkańców parafii i ich ogromne zaangażowanie
sprawiło, że w niespełna miesiąc (13 XI) stanęły
mury kościoła, które udało się nakryć dachem
jeszcze przed Świętami Bożego Narodzenia.
Nowa świątynia miała długość 30 m,
szerokość 13,2 m, wysokość nawy 9,5 m, prezbiterium 7
m, wysokość do szczytu dachu 13,5 m. W następnym roku
w dniach 10-22 IV zbudowano piętrową plebanię. W
kwietniu 1972 r. założono cmentarz parafialny. 27
sierpnia wizytował parafię bp Tadeusz Błaszkiewicz
sufragan przemyski, który dokonał poświęcenia
kościoła.
Wybudowanie kościoła i plebani bez
pozwolenia władz (takowego mieszkańcy mimo kilkuletnich
starań nie uzyskali) spowodowało dalsze szykany. Przed
sądem w Leżajsku, Rzeszowie i Warszawie toczyły się
procesy przeciw mieszkańcom parafii. Kilka osób
zostało ukaranych grzywnami pieniężnymi, a kilka
dalszych skazano na kilka miesięcy więzienia (te
ostatnie kary zostały uchylone w wyniku procesów
apelacyjnych).
W kolejnych latach prowadzono prace
wykończeniowe i uzupełniano wyposażanie świątyni. 26
VIII 1973 r. bp Tadeusz Błaszkiewicz konsekrował
dzwony. W tym samym roku wybudowano dzwonnicę,
przygotowano fundament pod posadzkę wewnątrz
kościoła, wykonano kasetony modrzewiowe na suficie, a
także zbudowano czynem społecznym drogę dojazdową.
Udało się również założyć centralne ogrzewanie
oraz wykonać elewację zewnętrzną i ogrodzenie wokół
świątyni.
17 VIII 1975 r. bp Tadeusz Błaszkiewicz
dokonał uroczystego wprowadzenia obrazu Matki Bożej
Pocieszenia. Obraz ten znajdował się wcześniej w
kapliczce, na miejscu której zbudowano kościół.
Został on namalowany przez nieznanego artystę szkoły
dworskiej w XIX w. Restaurację obrazu przeprowadził
artysta malarz ks. Tadeusz Stawiarski michalita. Obraz
Matki Bożej otoczony jest czcią wiernych, a w każdą
pierwszą sobotę miesiąca odprawiana jest specjalna
nowenna.
Jesienią 1975 r., po wielu utrudnieniach
ze strony władz, została doprowadzona do kościoła i
plebani energia elektryczna. W 1976 r. założono
boazerię wewnątrz kościoła. W roku jubileuszu
600-lecia diecezji przemyskiej wizytowało parafię
Gwizdów dwóch biskupów. 18 XII 1977 r. poświęcenia
drogi krzyżowej dokonał bp ordynariusz Ignacy
Tokarczuk, zaś nieco wcześniej - 2 IV wizytację
kanoniczną parafii przeprowadził bp Stanisław Jakiel.
Systematycznie podejmowano kolejne
inwestycje: wykonano dębowe ławki i ułożono posadzkę
w prezbiterium (1977), zrobiono konfesjonały, ambonkę
chrzcielnicę (1978), wyposażono kościół w organy;
założono także witraże (1985). 25 sierpnia 1991 r.
uroczystej konsekracji kościoła dokonał bp Stefan
Moskwa sufragan przemyski. W 1996 r. przeprowadzono
remont koscioła i plebanii, a dach pokryto blachą
miedzianą.
Kościół parafialny w Gwizdowie ujmuje
swą przytulnością i pięknem sprawowanej liturgii.
Msze św. są tu odprawiane w niedziele i święta o
godz. 8.00 i 10.30, w dni powszednie zaś wieczorem.
Wiara katolicka utwierdza się w sercach ludzkich. Stale
wzrasta liczba przyjmowanych komunii św. (w 1972 r. -
32000, w 1991 r. - 52890).
|